Boekverslag 'Feest van het begin'

Feest van het Begin

Auteur: Joke van Leeuwen 

Jaar eerste uitgave: 2012Uitgeverij: Querido’s Uitgeverij, Amsterdam aantal pagina’s 248

Motto 

Wees gelukkig, want jullie zijn niet schuldig!
Restif de la Bretonne

Titelverklaring 
Berthe en Catho hopen elkaar nog eens te zien nadat ze elkaar verlaten hebben in het hospice. In de loop der jaren hebben ze allerlei spullen voor elkaar verzameld die ze aan elkaar kunnen geven als ze elkaar eindelijk eens een keer zien. De voorbereiding van deze ontmoeting is eigenlijk het feest van het begin: nadat ze elkaar eindelijk weer eens gezien hebben kan een nieuw leven voor allebei beginnen. Ze kunnen weer hun vriendschap op gaan bouwen en samen verder gaan met leven.

Structuur & perspectief 
Het verhaal eindigt met een open einde. Berthe en Catho hopen elkaar nog eens tegen te komen, maar niemand weet of ze elkaar werkelijk nog tegen gaan komen. Als lezer zijnde weet je dus niet hoe het verhaal precies afloopt.

Dit boek is winnaar van de AKO-literatuurprijs. De AKO Literatuurprijs is de bekroning voor het beste Nederlandstalige literaire boek – in de categorieën fictie en non-fictie.

Slotzin 

Dat denkt ze, maar ze denkt het voorzichtig, alsof de gedachte breken kan zodra ze haar hoofd schudt.

Het motto luidt als volgt:

Restif de la Bretonne is een schrijver die boeken en werken uitgebracht heeft. Deze quote van hem slaat op het feit dat twee personages uit dit verhaal, Berthe en Catho, gelukkig moeten zijn. Allebei zijn ze wees en hebben ze een ander leven dan leeftijdsgenoten. Ze moeten gelukkig zijn, hun eigen leven leiden en zich niet schuldig voelen tegenover de rest.

De titel ‘ feest van het begin’ is niet heel eenvoudig uit te leggen. Het is voor de lezer in de eerste instantie ook niet gelijk duidelijk waar de titel nou precies op slaat.

Aan het einde van het boek wordt dit dan ook in de laatste alinea gezegd: ‘Ze haalt het landschapje van de wand en hangt de beeltenis op, als voorbode van de echte Catho, die ze wil vinden, omdat er dan weer iets kan beginnen. Dat denkt ze, maar ze denkt het voorzichtig, alsof de gedachte breken kan zodra ze haar hoofd schudt.’

Het verhaal is in een personaal perspectief verteld. Dit wordt ook wel de alwetende verteller genoemd. 

Het verhaal begint met een informatieve opening. De personages en gebruikte ruimtes worden als eerste geïntroduceerd, zodat de lezer daar kennis mee kan maken.

Het verhaal is opgedeeld in hoofdstukken die te herkennen zijn aan een cijfer. In totaal heeft dit boek 33 hoofdstukken.

Waar het verhaal zich precies afspeelt is niet duidelijk.

Daarnaast is er in het verhaal ook geen gebruik gemaakt van een belangenruimte.

Het verhaal speelt zich af tijdens de Franse Revolutie rond het jaartal 1800. Het verhaal speelt zich over een aantal jaren af.

De manier waarop Joke van Leeuwen dingen op papier zet is bijzonder en weinig schrijvers weten te schrijven op de manier waarop Joke van Leeuwen schrijft. Ze weet alles zachtaardig op papier te zetten, waardoor het verhaal heel zacht overkomt bij de lezer. Dit maakt echter dat de schrijfstijl ook makkelijk is om te lezen. Daarnaast wordt er geen gebruik gemaakt van moeilijke zinsconstructies.

Ook wordt er in dit verhaal geen gebruik gemaakt van ontzettend veel details. Hierdoor loopt de lezer geen leesvertraging op.

Catho, een meisje dat ergens op straat gevonden is, wordt door andere mensen naar een hospice gebracht. Het is onbekend waar Catho vandaan komt en dit blijft dan ook voor iedereen onduidelijk. In het hospice, waar het leven voornamelijk draait om God, leert Catho een ander meisje kennen. Met dit meisje, Berthe, bouwt ze al snel een bijzondere vriendschap op. Allebei helpen ze elkaar zo goed mogelijk en proberen ze elkaar zoveel mogelijk te leren.

Zo leert Berthe Catho lezen en schrijven. Catho heeft nooit leren lezen en schrijven, waardoor het leven voor haar een stuk minder eenvoudig is. Catho is daarentegen fysiek weer erg sterk en leert Berthe allerlei fysieke dingen doen zoals de handstand. Samen hebben ze ondanks de strengheid in het hospice een ontzettend leuke tijd. Catho vindt het dan ook verschrikkelijk als ze te horen krijgt dat Berthe op zichzelf gaat wonen en het  hospice zal moeten gaan verlaten.

Ik weet eerlijk gezegd niet echt wat ik van dit boek moet vinden. Het boek is de winnaar van de AKO-literatuurprijs en ik moet zeggen dat ik niet weet waarom precies. Het verhaal is heel onduidelijk omdat personages niet bij hun eigen naam genoemd worden. Dit levert ontzettend veel verwarring op, omdat de lezer niet weet met welke personages hij nou te maken heeft.

Daarentegen is het boek wel weer mooi opgezet. Het verhaal is een soort historisch verhaal, terwijl het helemaal geen stoffig boek om te lezen is. De schrijfster van dit boek, Joke van Leeuwen, heeft het verhaal op een mooie manier opgezet.

Al met al vond ik het geen topper om te lezen. Het verhaal was leuk om te lezen, maar ik heb wel eens leukere boeken gelezen. Als je van geschiedenis houdt is dit boek het zeker waard om te lezen. Hou je niet van geschiedenis, dan kan je dit boek misschien beter laten liggen.